Eylemsizlik

Biliyorsun ya Allahım, babam Ademden(as) kalmadır hüznüm. Kovulmuşum ama ümitsiz de değilim. Lakin şu ciğerimi bir gören olsa, kan kusacak bilirim.

Bir duvara bakar gibi bakıyor insanlar. Ben, ölmeden annem ve babam yetim hüznü içimde. Allahım şu içimdekinin adını koy. Çünkü babası ve anası yok bunun, Sahibi vardır bilirim lakin.

Dört yanım dünya ile kaplı. Hayyamın dediği kulağımda bir mıh. “Cennet de cehennem de kendi içinde. ” Ben kılıçtan keskin yollarda Vuslata susamış ve ayakları kan içindeyim. Bilirim ki zaten olacak olanda buydu.

Allahım, bir mum değilim ki en fazla gibiyim. Şu kalbim, söyle ne olur söyle ne için bunca şey. Rabbim Seni bir kere görebilir miyim?

Çıkmadım kapı dışarı. Umudum gözümde bir perde. Aralamadım. Bakmadım onsuz hiç bir yere. Yıkıldım ve kaldıran Sendin elbet. Rabbim, niye bu telaş niye bunca ses?

Yazmasam incinecek çevremdeki ruhlar, bilmedikleri gözlerimden korkacaklar. Bakmadım Rabbim, bak gözlerim işte burada. Hala layık mıyım Sana bir kere olsun bakmaya.

Devir üç defa geçti üzerimden. Ben güneşe kaç yıldır aynı pencereden bakıyorum. Ben güneşi, şu gönlüme bir yangın olsun gözlerimden içime akıtıyorum. Rabbim, bir çul mu yoksa bir pul mu ederim ben bilemiyorum.

Kelimeler fazla, kelimeler ordu, kelimeler kağıt kesiği. Bir küvezde büyütmedik onları, beklemedik başlarını.

Rabbim bu Muhammed’in yasıdır. Bilirsin.. Muhammed(sav), adının gölgesinde içimin ferahladığı.

Rabbim ne yana dönsem yok. Suskunluğumdan su içiyor sakalar. İşte buradayım. Rabbim durdur, yorgunum eteklerine dolanmaktan zamanın.

Takvimler, genç olduğumu yazıyor. Bir evde kalıyorum, elimde ikametgah. Gönlüm nerde, mezarım nerede hiç bilmiyorum. Rabbim, affet tutunamıyorum. Kutuplardayım ve gündüzsüz gecelerdeyim. Rabbim gündüzleri de değil Seni görmek istiyorum..

Ve ” Özlem, gittikçe arsızlaştı. Özledi sürgün yurdunu. “