Ortaklık

Ben ne zaman konuşmaya başlasam Allahım, içimdeki çocuk bir lunapark görür uzaklarda. Sanki hızlı konuşsam ona hızlıca varacakmışım gibi hissederim. Ben ne zaman anlatmaya kalksam içimdekileri yüzlerce kelebek kanat çırpar bir anda. Şimdi ben kime nasıl konuşayım Allahım. Lunaparkların kapılarına kilit vurdukları ve kelebeklerin anca dağlarda gezdikleri bu devirde ben kime ne anlatayım..Geçenlerde anlatmaya çalıştım Allahım. Eskisi gibi değil, kesik kesik cümlelerle konuştum. Dinlemediler. Dinlemeyenler de bendendi Allahım.Kadınların sustuklarında vazgeçtiklerine dair sözler işitiyorum. Bırakmış değilim yaşamayı lakin susarak yaşamayı öğreniyorum. Onlar bana neden bu kadar uzak ve ben neden bu kadar hüzünlüyüm Allahım?Özür dilerim, sanmıştım ki yıllarca, ben seversem olur. Özür dilerim Allahım, Sen sevince oluyormuş yanlış anladım. Aşk sancısı değil bu. Ben sana gelememekle ve sana geldiğimde önüne koyduklarımla öyle meşgulüm ki, Özür dilerim Allahım tanıyamadığım günlerimden Özür dilerim.Ben bahar olurum sanmıştım. Baktım ki sevdiğim ne varsa boğmuşum ne varsa tükenmiş yanı başımda. Özür dilerim Allahım, bu yalnızlık müstehak bana.Edebiyat çokça hüzün içerir. İçime bunu Sen koydun Allahım teşekkür ederim. Hüzün sana gelen yollarda azık. Yoksa kulun çok dalıp giderdi Allahım.Beni bir gönlün hüzün sebebi etme ne olur. Ne olur o çok çetin günde zayi etme. Gönlünü yokladıklarının gönlünde olanlara da rahmet indirsin bilirim, gönlümdekileri de rahmetinden uzak bırakma Allahım.Ben çok kusurlu bir kulunum. Kaç gözyaşım anahtarı olur cennetin bilemem. Ama ne olur anahtarımı da umudumu da alma elimden Allahım.Benden uzak tut, gönlünü kıracaklarımı. Benden uzak tut gönlü kırılacakları. Ben bu hüznün ortaklığını nasıl kaldırayım Allahım?